Birds

Echte vrijheid, hoe ziet dat eruit? De jonge talentvolle choreograaf en danser Dalton Jansen keek in de jeugdzorginstelling waar hij opgroeide vaak uit het raam naar de vogels buiten. Ze waren vrij, maar wel de hele dag bezig hun eten bij elkaar te sprokkelen. Hoe zou het hem zelf vergaan als hij straks vrij was? Zou hij het redden, daar in de buitenwereld? In de DOX-voorstelling Birds verbeeldt Dalton de moeilijke weg naar volwassenheid van jongeren die niet thuis kunnen wonen.

In de voorstelling vol dans, spoken word en muziek word je meegezogen in de belevingswereld van de jongeren die wonen in een jeugdzorginstelling. Hoe deal je met de toekomst als je geen veilig nest hebt gehad? Ben je wel klaar voor de maatschappij? En is de maatschappij wel klaar voor jóú?

Dalton wil met Birds laten zien dat het kan: je uit een benarde situatie vechten, al is het niet makkelijk. ‘Als je in een jeugdzorginstelling woont, kun je het gevoel hebben dat je een outsider bent. Ouders, vakanties, een ‘gewoon’ leven: dat ken je allemaal niet. Nadenken over de toekomst kan daarom heel beangstigend zijn. Ook is er vaak niet veel oog voor talent in dit soort instellingen. Dat ik wilde dansen, vonden ze daar bijvoorbeeld geen goed idee. Door met deze jongeren te praten en hier een voorstelling over te maken wil ik hun wensen en dromen zichtbaar maken, ze een stem geven.’

In Birds vertaalt Dalton de verhalen van de jongeren met wie hij sprak naar een caleidoscopische mix van disciplines, die uitdaagt tot reflectie. Hoe ga jij om met tegenslag? Durf je te dromen? Sla jij je vleugels uit, in de hoop dat je kunt vliegen?

Wie is Dalton Jansen?

Dalton maakt met Birds zijn eerste avondvullende voorstelling bij DOX. Eerder maakte hij bij Theater Rotterdam een drieluik kortere studies over hetzelfde thema, To the Edge I, II en III. Bij DOX maakte hij de choreografie voor Wat me niet breekt, over jongeren die zich zonder ouders door het leven moeten slaan, en maakte hij samen met maker Timothy de Gilde de opzwepende voorstelling Recht. Ook onderzocht hij in de voorstelling Run Quiet bij Theater Rotterdam de traditionele dansen van de Antillen en de invloed van zijn roots op zijn ontwikkeling als choreograaf. Recensent Moos van den Broek van Theaterkrant noemde hem al meest verheugende nieuwe ontwikkeling achter de schermen als charismatische jonge leider in de dans.