Lennart Monaster (1982) maakt muziektheater dat met een gulle lach graag het bot blootlegt. Zijn werk raakt universele donkere thema’s in rappe parabels die zich kenmerken door een grote gelaagdheid. Elke verschillende leeftijdsgroep in het publiek heeft andere lijnen en lagen om zich door te laten meevoeren. Met live muziek als werktuig om de fantasie aan te jagen wordt met veel vaart, humor en geslepen taal het publiek heel direct bespeeld door zijn acteurs.
Hij studeerde in 2004 af aan de Toneelacademie Maastricht en heeft nadien jaren als acteur gewerkt bij vele gezelschappen en werd deel van een vast ensemble bij Het Laagland. Bij dit jeugdtheatergezelschap heeft hij in 2015 zijn prijswinnende regiedebuut 'Bezoek voor Beer’ gemaakt. Sindsdien is hij vaste regisseur bij Het Laagland maar ook daarbuiten maakt hij zijn stukken voor jong en oud. Fysiek, humorvol en muzikaal confronteert hij zijn publiek liefdevol met de blauwe plekken in onze samenleving.
“Het is mijn zoektocht in kleine, fantasievolle verhalen de grote vraagstukken van nu te verbeelden. De bezwete worstelingen van mijn personages zeggen hoopvol: wees gerust, je bent niet de enige die worstelt”
'De verhalen die ik zelf als kind hoorde, hebben een enorme invloed gehad op mij en hoe ik naar de wereld kijk.', zegt Lennart Monaster, theatermaker bij o.a. Het Laagland. 'Ik vind het een eer om verhalen te vertellen aan de jonge generatie en daarmee bij te dragen aan hoe ze opgroeien. Daarnaast zijn kinderen zo lekker eerlijk en onbeleefd. Als ik het niet goed vertel, als het niet waarachtig is, dan krijg ik dat meteen te horen. Ze dagen me uit, jeugdtheater maken is theater maken op het hoogste niveau. Kinderen zijn mijn lievelingspubliek.'
Van Hamelen & the Rats is een muzikale, humorvolle voorstelling over een popidool, Van Hamelen, met hordes fans en volgers. Zij doen alles wat hij hen opdraagt, ook al is het heel raar wat hij van hen vraagt. En daar wringt het schoentje.
Monaster: 'Toen de schandalen rond Michael Jackson en R. Kelly in het nieuws kwamen, ben ik me gaan inlezen. Ik heb zelf twee kinderen, dus het kwam dichtbij. Het is onthutsend hoe vaak kindermisbruik voorkomt en de daders meestal volwassenen zijn die de kinderen kennen en waar ze tegen opkijken. Mensen waar je geen nee tegen durft te zeggen. Dáár gaat de voorstelling over: hoe moeilijk het soms is om je eigen kompas te volgen en je grenzen te bewaken. Van Hamelen & the Rats is maf en hilarisch omdat alle ratten blindelings die gekke Van Hamelen volgen. Tot het moment dat er eentje zich doodongelukkig afvraagt: hoe ben ik hier verzeild geraakt? En hoe kom ik hier weg? Ik wil het met kinderen én volwassenen hebben over hoe moeilijk dat kan zijn.'
Het uitgangspunt is heftig, maar als iemand zoiets op de juiste manier kan benaderen, is het wel Monaster. Omdat hij zijn publiek serieus neemt: 'Ik weet niet méér dan mijn jonge publiek. Ik vertel hen niet hoe het moet, maar juist dat niemand weet hoe het moet. Ook de volwassenen niet. Je staat er niet alleen voor, we worstelen met zijn allen. Dat wil ik laten zien. Humor is daarvoor belangrijk, zodat we samen kunnen lachen om de herkenbaarheid en absurditeit van onze situatie.'
